Stop daarmee! Niet doen!

De titel van dit stuk is wat ik buren vaak tegen hun kinderen hoor zeggen. Het lijkt een duidelijke instructie; het duidelijk ongewenste gedrag moet stoppen. Is het echter een duidelijke instructie als je deze moet herhalen totdat alleen een verheven stem het verschil maakt?

In alle eerlijkheid, vanuit ons perspectief zouden kinderen moeten begrijpen wat er wordt bedoelt als je 'stop daarmee' zegt nadat ze hun broer of zus een klap hebben verkocht. En we hebben niet altijd de tijd om een ​​lang gesprek te voeren over wat er is gebeurd, wie er begonnen is enzovoorts.

Laten we proberen onze kinderen dan een paar stappen voor te zijn. Neem de moeite om specifiek op het ongewenste gedrag te wijzen. Dus in plaats van 'stop daarmee' of 'niet doen' te zeggen, zeg je letterlijk wat je ziet en niet meer wil zien. 'Stop met je broer te slaan', is een specifieke instructie, die voor maximale impact gevolgd kan worden door een alternatief. 
Het alternatief hangt af van je omgeving. Als je in de auto rijdt, kun je andere alternatieven aanbieden dan wanneer je in de speeltuin bent. Als je in de auto rijdt, zou je kunnen zeggen 'we lossen het wel op als ik een parkeerplaats heb gevonden en ondertussen zul je je handen bij je moeten houden'. In het geval van de speeltuin zou je kunnen besluiten om te praten over het hoe en waarom, maar als het vaak gebeurt, kun je ervoor kiezen om ze te vertellen dat ze even in twee verschillende gebieden moeten spelen. Ik denk graag mee over een structurele, duurzame aanpak van broers en zussen die vaak met elkaar overhoop liggen.

Kinderen hebben specifieke aanwijzingen en instructies nodig. Zeker als ze ongewenst gedrag vertonen. Dan hebben ze direct een alternatief nodig dat realistisch is. Want als ik mijn broer niet kan slaan, wat kan dan wel? Als de emoties hoog oplopen is een alternatief bedenken een grote uitdaging. 

Wat kun je bedenken om ongewenst gedrag te voorkomen in situaties waarvan je weet dat het een uitdaging kan zijn?