Het gaat om de manier waarop we dingen formuleren. We zijn aangeleerd om een laag van beleefdheid te gieten over onze communicatie met andere volwassenen, die wij doorvoeren in onze communicatie met kinderen. Kinderen kunnen deze beleefd geformuleerde verzoeken horen voor wat ze zijn; vragen die met ‘nee’ kunnen worden beantwoord. Word geen achtergrondgeluid en herformuleer beleefde non-vragen, tot autoritatieve (liefdevol met gezag) uitspraken en merk het verschil op. Een paar voorbeelden: Vraag voor het naar buiten gaan niet: “Moet je nog even plassen?”, maar zeg: “Ga even naar het toilet. Ik wacht hier op je." Vraag niet: "Geef het aan mama, oké?", maar zeg: "Geef het aan mama." En vraag niet: “Kom je mee?”, maar zeg: “We gaan, kom op.” Take 1 Vragen of vertellen? Ouder: “Ga je nu even opruimen?” Kind: "Nee." Ouder: "Kom op, het is tijd om op te ruimen zodat we kunnen gaan." Kind: "Ik ben nog bezig." Ouder: “Nee, het is tijd om op te ruimen, kom op!” Kind: (denkend, onbewust) Ik hoor alleen maar een zeurende mama/papa. Ouder: “Hallo, hoor je me? Ik praat tegen je, het is tijd om op te ruimen.' Take 2 Vragen of vertellen? Ouder: “Het is tijd om op te ruimen. We kunnen gaan als je klaar bent.' Kind: “Maar ik ben nog bezig.” Ouder: "Ik zie dat, en het is nu tijd om te gaan, dus ik kan je helpen met opruimen, maar de speeltijd is voorbij." Kind: (terughoudend) "Ok, kun je me helpen?" Ik help je gezin graag bij het vinden van een communicatiestijl die bij jullie past. Neem contact met mij op en boek je sessie!
Comments